Sikap Arab terhadap orang kulit hitam pada zaman pertengahan telah berubah-ubah mengikut masa dan sikap individu, namun secara umumnya cenderung negatif. Walaupun Al -Quran tidak menyatakan prasangka perkauman, prejudis etnosentrik terhadap orang kulit hitam secara meluas di kalangan orang Arab zaman pertengahan, atas pelbagai sebab: [1] penaklukan dan perdagangan hamba mereka yang meluas; pengaruh idea Aristotelian mengenai perhambaan, yang diarahkan oleh beberapa ahli falsafah Muslim terhadap Zanj [2] dan pengaruh idea Judeo-Kristian berkenaan perpecahan di kalangan manusia. [3] Sebaliknya, pengarang Afro-Arab Al-Jahiz, sendiri mempunyai datuk Zanj, menulis sebuah buku bertajuk Superiority of the Blacks to the Whites, [4] dan menjelaskan mengapa Zanj berkulit hitam dari segi determinisme alam sekitar dalam " On the Zanj" bab The Essays . [5] Menjelang abad ke-14, sejumlah besar hamba datang dari Afrika Barat atau Tengah; Lewis berhujah bahawa ini membawa kepada orang seperti ahli sejarah Mesir Al-Abshibi (1388–1446) menulis bahawa "[i]t dikatakan bahawa apabila hamba [hitam] kenyang, dia berzina, apabila dia lapar, dia mencuri." [6]

Etnosentrisme

Menurut Dr Michael Penn: [7]

Contrary to many present-day stereotypes of early Islam, throughout much of the seventh and early eighth centuries, admission into the umma was reserved exclusively for Arabs. Religious conversion was predicated on ethnic conversion. For a non-Arab to become Muslim, that individual first had to gain membership in an Arab tribe by becoming the mawlā (client) of an Arab sponsor. From a seventh-century Islamic perspective, ethnicity and religion were not independent variables. All Muslims were Arabs, and ideally all Arabs were Muslims.